Wyjątkowość aktu przystąpienia do Pierwszej Komunii wymaga szeregu przygotowań w zakresie organizacji uroczystości. Niezwykle dużą wagę przywiązuje się do odpowiedniego stroju, którego odświętność ma podkreślać ważność tego święta.
W zależności od odgórnych ustaleń w danej parafii, ubiór pierwszokomunijny może być dwojakiego rodzaju. Są to albo proste alby zakładane zarówno przez dziewczynki, jak i przez chłopczyków, albo też dopuszcza się zupełną dowolność w doborze stroju.
Skromne i jednocześnie eleganckie alby preferowane są w wielu parafiach. Ich uniwersalna prostota, pozbawiona zbędnych zdobień i ekskluzywnych dodatków, ma przede wszystkim na celu skupić uwagę dzieci na istocie przeżywanego święta. Dziewczynki zakładają wówczas długie do kostek, śnieżnobiałe stroje liturgiczne, przewiązywane w pasie sznurem, natomiast chłopcy- krótkie alby i eleganckie spodnie w kantkę.
Popularną odmianą chłopięcej alby jest komża, sięgająca do połowy ud, szeroka na całej długości z rozszerzanymi rękawami, bez ozdobnego sznura w pasie.
Te skromne stroje mimo obowiązującego klasycznego, prostego fasonu, różnią się detalami i rozwiązaniami krawieckimi. Mogą być rozszerzane ku dołowi, nawiązujące do kroju sukienek. Mogą także być wyposażone w szeroką lub wąską kontrfałdę oraz w tzw. karczek zakrywający szyję. Część z nich ma dołączony kaptur, inne są ze stójką lub kołnierzem.
Szyte są na ogół z żorżety lub gabardyny, choć możliwe są dodatki z innych materiałów np. z atłasu. Brak falbanek, bufek i koronek rekompensowany jest przez skromne akcenty kolorowych lamówek i tasiemek na rękawach i u dołu alby, najczęściej złote, srebrne lub niebieskie. Dodatkowo, na piersiach wyhaftowany jest symbol hostii.
Jednolity strój jednak nie zawsze jest obowiązkowy i wówczas w miejsce alb pojawiają się ozdobne sukienki i chłopięce garnitury. W myśl zasady, mówiącej że wyjątkowy dzień wymaga wyjątkowej oprawy, na rynku pojawiają się coraz to wymyślniejsze formy sukienek komunijnych, będące prawdziwymi arcydziełami sztuki krawieckiej, szyte z różnego rodzaju tkanin- miękkich, błyszczących, połyskujących, z tiulu, atłasu, koronki, satyny, jedwabiu.
Mogą być do kostki lub do kolan, rozszerzane kun dołowi, spinane w talii, z wyższym stanem, z gorsetem, z rękawkami długimi, krótkimi, rozszerzanymi, półprzezroczystymi. Zdobione są haftami, falbankami, eleganckimi drapowaniami, szykownymi bufkami, kolorowymi tasiemkami, perełkami… w zasadzie nie ma żadnych ograniczeń w kwestii sukienek komunijnych. Decydująca jest tu jedynie fantazja szyjących oraz zasobność portfeli rodziców.
Spór, pomiędzy zwolennikami skromnych alb a entuzjastami wystawnych sukni, wciąż trwa. Pewne jest to, że jednolity strój dla wszystkich dzieci niweluje ich podział wedle statusu materialnego, poziomu zamożności rodziców oraz pozwala uniknąć wzajemnego przechwalania się strojami wśród dzieci i rozpraszania uwagi podczas przyjmowania sakramentu.